بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم

فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم

* از شهر بهار نارنج شهرحضرت شاهچراغ سعدی و حافظ  و دیار پرسپولیس به همه دوستان عزیزم در همه ایران سلام و سال نو را پیشاپیش تبریک میگم و امیدوارم در ایام عید شاهد قدوم مبارکتون به شهرمون باشیم و همینجا از تمامی دوستانم که نظرات خود را یا بصورت ایمیل و یا ثبت در وبلاگ و یا حضوری بیان میکنند تشکر و قدردانی میکنم

* بخصوص دوست خوبم فاطمه که اگر اون نبود من این وبلاگ را نداشتم *

 و سایر دوستان

 مهدی * شیراز* . رویا * تبریز* .  محسن *اراک*

       زهرا * شهرکرد* . فاطمه *شیراز * . شاهین* شیراز*

  فاطمه *  کویت *. نعیمه * یزد *. فرشید* تهران *

      علی * شیراز*. احسان * بروجن * . اسماعیل * تهران *

هادی *اقلید* .  تپش * بروجن *. رضا  * آبادان *

      صادق * شیراز * . میثم * شیراز* . ابولقاسم * لامرد *                                            دریا * بروجن *  و...   

 نوروز راهی است که میتونه اغار گرمی به پایان یه سال سرد باشه * نوروز نوید یک رویش سبز و شروعی دیگه را داره و امیدوارم این شروع پایانی بر کینه ها و کژیهای رسوب کرده در دلهایمان باشد

*هرچند شاید فراموش کردنشان انچنان هم ساده نیستند ولی این گذشته هست که آینده ما را رقم میزنه و با استفاده از تجارب گذشته میشه به بزرگترین هدفها درآینده رسید

امیدوارم تمامی دوستان گرامی و عزیز خودم در این سال یاران خود را شناخته و توانسته باشند دوستان دروغین را از دوستان راستین جدا کرده باشند *خودم در این مهم به موفقیتهای عظیمی رسیدم و از این حیث خیلی خوشحالم*

خلاصه کلام امیدوارم در سال جدید همگی با صحت و سلامت و تندرستی و روحی پاک در مسیرهای روشن گام برداریم و این مهم تنها و تنها در سایه همدلی .سعی .تلاش.تفکر و تعقل صورت خواهد گرفت بهر حال نباید این موضوع را فراموش کنیم که  ما راست قامتان هستیم که جاودانه به تاریخ خواهیم ماند نه کسی دیگر...

و سرانجام صحبتهایم را با یک شعر از فریدون مشیری به پایان میرسانم  

  خوش به حال غنچه های نیمه باز

بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک ،
شاخه های شسته ، باران خورده ، پاک
آسمان آبی و ابر سپید ،
برگهای سبز بید ،
عطر نرگس ، رقص باد ،
نغمه شوق پرستوهای شاد ،
خلوت گرم کبوترهای مست

...
نرم نرمک می رسد اینک بهار ،

خوش به حال روزگار !
خوش به حال چشمه ها و دشتها ،
خوش به حال دانه ها و سبزه ها ،

خوش به حال غنچه های نیمه باز ،

،

خوش به حال دختر میخک – که می خندد به ناز-
خوش به حال جام لبریز از شراب ،

خوش به حال افتاب

ای دل من ، گرچه – در این روزگار جامه رنگین نمی پوشی به کام

باده رنگین نمی نوشی ز جام

نقل و سبزه در میان سفره نیست
جامت – از آن می که می باید – تهی ست ٍِِ؛

ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب

ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

 
گر نکوبی شیشه غم را به سنگ ؛

هفت رنگش می شود هفتاد رنگ